"ΟΡΕΙΑΣ"

Μεγάλη χαρά και υπερηφάνεια νιώσαμε όσοι συμμετείχαμε σήμερα στην αναδάσωση στην Αμαλή.
Συγκεντρωθήκαμε στο πάρκιγκ, όχι πολλοί σύμφωνα με το δυναμικό του ΟΡΕΙΑΣ, αλλά συνειδητοποιημένοι και ευαισθητοποιημένοι. Μας παρέλαβε το λεωφορείο που είχε την καλοσύνη να μας διαθέσει η Πυροσβεστική Υπηρεσία, ενώ κάποιοι επέλεξαν να έρθουν με τα δικά τους μέσα. Στην Παναγία της Αμαλής βρήκαμε κάμποσο ορεξάτο κόσμο, όπως μαθητές του ΕΠΑΛ Πλωμαρίου, ομάδες εθελοντών πυροσβεστών από την Αγία Μαρίνα, τη Μυτιλήνη, το Αμπελικό, το Πλωμάρι και άλλες περιοχές. Επίσης αρκετούς ιδιώτες που με τη δημοσιοποίηση ήρθαν να συμμετάσχουν στην αναδάσωση.
Ενώ οι δασοφύλακες έβαζαν τους 22.000 σπόρους σε σακουλάκια που θα μας μοίραζαν, ο δασάρχης κ. Φώτης Κράλης μας έκανε ενημέρωση.
Οι σπόροι είχαν συλλεγεί από πεύκα της Λέσβου, ώστε να μην αλλάξει το γενετικό υλικό. Η τραχεία πεύκη είναι η πιο διαδεδομένη στο νησί μας και τα απέναντι παράλια. Οι σπόροι αποπτερυγώθηκαν λίγες μέρες πριν, δηλαδή αφαιρέθηκε το πτερύγιο που βοηθάει να παρασυρθούν από τον αέρα όταν πρόκειται για φυσική αναδάσωση. Την προηγούμενη μέρα βράχηκαν, ώστε να τους δοθεί όπως μας είπε ο προϊστάμενος της Δασικής Υπηρεσίας, το μήνυμα να «ξυπνήσουν».
Σκάβουμε λοιπόν ελαφρά (3 εκατοστά) μια περιοχή διαμέτρου 40 εκατοστών. Η κλίση πρέπει να είναι αντίθετη του εδάφους, ώστε να συγκρατείται το νερό της βροχής. Αφαιρούμε τυχόν μεγάλες πέτρες. Ρίχνουμε 5 σπόρους, ώστε να έχουμε αρκετή πιθανότητα τελικά να φυτρώσουν κάποιοι από αυτούς. Τους σκεπάζουμε με χώμα 1 εκατοστό και πατάμε ελαφρά. Τέλος βάζουμε πέτρες από την κάτω μεριά, ώστε να μην παρασυρθεί το χώμα από τη βροχή.
Ξεκινήσαμε σε απόσταση περίπου 500μ από το εξωκλήσι, όπου είχε γίνει και η περυσινή σπορά, εφοδιασμένοι με τα εργαλεία μας (τσάπες και τσουγκράνες), ώστε να καλύψουμε τα κενά που δεν φύτρωσαν πέρυσι. Ξεχυθήκαμε όλοι στην πλαγιά, χωρισμένοι σε δυάδες συνήθως και αρχίσαμε να αναζητάμε κατάλληλο χώρο και να φυτεύουμε. Η απόσταση μεταξύ τους δεν πρέπει να είναι μικρότερη από 3 μέτρα.
Ήταν συγκινητικό όταν αντικρίζαμε τα περυσινά πευκάκια που φύτρωσαν και είχαν ύψος λίγων εκατοστών! Όλοι δούλευαν με κέφι και όρεξη. Κάποιοι γονείς είχαν φέρει και τα μικρά τους παιδιά, ώστε να βιώσουν αυτή τη διαδικασία και να πάρουν το σωστό μήνυμα. Ο ιερέας της Αγίας Μαρίνας με την ομάδα εθελοντών μας γλύκαναν με κεράσματα, (γλυκά, χυμούς και νερό).
Σε 2 ώρες περίπου η διαδικασία ολοκληρώθηκε γι’ αυτή τη φορά, αφού φυτεύτηκαν οι σπόροι που είχαν προετοιμαστεί. Αποχαιρετιστήκαμε όλοι οι εθελοντές, μαζέψαμε τα εργαλεία μας και φύγαμε με γλύκα και καμάρι. Κάποιο υποσχέθηκαν πως θα ‘χουν το νου τους, να δούνε τα γεννήματά τους να φυτρώνουν.
Μπράβο στα μέλη του ΟΡΕΙΑΣ που συμμετείχαν σ’ αυτή την εξαιρετική δράση!

Φωτογραφίες

Το πρωί της Κυριακής 29 Ιανουαρίου, 80 περίπου φίλοι και μέλη του Ορειάς, ξεκινήσαμε για την προγραμματισμένη πεζοπορία από Άγρα προς Μεσότοπο. Οι καιρικές συνθήκες ήταν από τις ιδανικότερες το τελευταίο διάστημα: ούτε χιόνια, ούτε βροχή, ούτε συννεφιά. Ηλιοφάνεια με σχετικά χαμηλές θερμοκρασίες, που σε καμία περίπτωση όμως δεν απέτρεπαν το περπάτημα στη φύση.
Στη διαδρομή με το λεωφορείο κι άλλοι φίλοι από το Πλωμάρι, την Καλλονή, τον Μανταμάδο ή κι ακόμη μακρύτερα, ήρθαν να προστεθούν στην παρέα μας, μιας και λαχταρούν να συμμετέχουν στις δράσεις μας. Μετά από περίπου μια ώρα, αφού περάσαμε τον περιφερειακό της Άγρας, συναντήσαμε δυο νέους άνδρες «οδηγούς», που μαζί με λίγους φίλους και συντρόφους τους, μας περίμεναν για να μας οδηγήσουν στο βουνό. Συνειδητά αυτοί οι άνθρωποι έχουν επιλέξει να κατοικούν στο Μεσότοπο, της απομακρυσμένης και άγονης, αλλά συνάμα φιλόξενης Δυτικής Λέσβου. Ο ένας απ’ αυτούς όπως μας είπε, όταν χρειάζεται να κατέβει στην πόλη «αρρωσταίνει»!
Με την αποβίβαση από το πούλμαν, ξεκινήσαμε ευθύς αμέσως την πεζοπορία μας. Το τοπίο φτωχό σε βλάστηση, πλούσιο όμως σε πέτρες... κατσάβραχα για την ακρίβεια! Πήραμε το ανηφορικό και λασπωμένο σε κάποια σημεία μονοπάτι που χρησιμοποιούν οι βοσκοί, ανάμεσα σε αστβές και πρίνους που χαρακτηρίζουν την ευρύτερη περιοχή.
Μετά από μια μικρή στάση για ανασύνταξη και ομαδική φωτογράφηση, βάλαμε ως πρώτο στόχο να κατακτήσουμε το αντικρινό ύψωμα «Ξηρόκαστρο» όπως μας είπαν οι οδηγοί μας, που ομολογουμένως μας τραβούσε την προσοχή.
«Είναι ένας γκρίζος βράχος, με απόκρημνες πλευρές και επίπεδος πάνω. Εκεί ασπρίζει και ο Αϊ Γιώργης (435μ). Σώζονται λείψανα του τείχους, η δεξαμενή (cisterna) και κεραμικά υπολείμματα του Μεσαίωνα. Κάτω από αυτό η ρεματιά είναι παρακλάδι του Ποδαρά. Φαίνεται πως τούτο εδώ κάλυπτε τους οικισμούς που βρισκότανε σκορπισμένοι μέσα στις κοιλάδες κατά το Μεσαίωνα. Το ύψωμα (500μ), δεσπόζει στην περιοχή και ελέγχει το πέρασμα τούτο, όπως και τη ρεματιά του Μαλιόντα πίσω του.» Όπως αναφέρει ο κ. Μάκης Αξιώτης στο βιβλίο του «Περπατώντας στη Λέσβο».
Τα γκρεμισμένα πέτρινα σκαλοπάτια ανάγκασαν τους πεζοπόρους του Ορειάς να ξεδιπλώσουν τις ορειβατικές τους ικανότητες, σκαρφαλώνοντας ως το εκκλησάκι του Αϊ Γιώργη στην κορυφή. Εκεί ξαποστάσαμε για λίγο, αναπληρώνοντας τις δυνάμεις μας με το ελαφρύ κολατσιό που είχε φέρει ο καθένας μαζί του, απολαμβάνοντας τη θέα του κόλπου της Καλλονής, με τα νερά του να λαμπυρίζουν ήρεμα στο φως του ήλιου.
Με προσεκτική κατάβαση ανά ομάδες συνεχίσαμε την πορεία μας, καθ’ υπόδειξη του «οδηγού» Ανδρέα γνώστη της περιοχής, που ήταν λιγότερο ανηφορική. Μετά από μια πορεία στο βραχώδες άγριο τοπίο, θαυμάζοντας τους μαντρότοιχους από ξερολιθιά που χωρίζουν τα βοσκοτόπια και αγναντεύοντας τις απέναντι πλαγιές, κάναμε και τη δεύτερη στάση στη θέση «Ραχίδι».
Σε τέτοια γυμνά τοπία έχεις την ευκαιρία να ταξιδέψεις ελεύθερα με τη σκέψη σου, αναπολώντας βόλτες, ταξίδια, συνταγές μαγειρικής και ζαχαροπλαστικής(!) και γενικά οτιδήποτε θυμάσαι με χαρά (ή που σε βασανίζει...), ξεχνώντας όμως την κούραση της πορείας. Μια χαλαρή συζήτηση με τον διπλανό σου πεζοπόρο έρχεται αβίαστα, ενώ τα υπολείμματα πάγου στην διαδρομή και οι κρύσταλλοι που κρέμονται άλιωτοι κάτω από τα βράχια, τραβάνε κάθε τόσο την προσοχή σου.
«Βάστα με να σε βαστώ, να ανεβούμε το βουνό», φτάσαμε στο «Πάτημα». Η εικόνα της παγωμένης λιμνούλας, ότι πιο εντυπωσιακό είχε να προσφέρει το τοπίο και γι αυτό φωτογραφίζεται ανάλογα. Κατηφορίζοντας, ακόμα μια παγωμένη λιμνούλα ισάξιας ομορφιάς κάνει την εμφάνιση της και συμπληρώνει τη διαδρομή. Η ώρα όμως έχει περάσει κι η πεζοπορία καλά κρατεί με τον ίδιο βαθμό δυσκολίας που ξεκίνησε. Κάποια στιγμή, η εικόνα του χωριού του Μεσότοπου ανοίγεται μπροστά μας! Ανάσα ανακούφισης! Φορτσάραμε λοιπόν στην κατηφόρα, για το τελευταίο κομμάτι της πορείας, μειώνοντας όσο γίνεται την απόσταση που μας χώριζε από τον Αγροτουριστικό Συνεταιρισμό Γυναικών Μεσοτόπου.
Στον 2ο όροφο του κτιρίου του Συνεταιρισμού, τραπέζια στρωμένα με λευκά τραπεζομάντηλα, διακοσμημένα λιτά αλλά με γούστο, περίμεναν να μας υποδεχθούν μαζί με τις ευγενικές κυρίες του Συνεταιρισμού, που έκαναν ότι μπορούσαν για να εξυπηρετήσουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τους κουρασμένους και πεινασμένους περιπατητές.
Γνωστοί για την αγάπη τους στη μουσική και το χορό οι Μεσοτοπίτες, δεν θα μπορούσαν να μην τα συμπεριλάβουν στην φιλοξενία τους και μάλιστα ως «θεραπευτικό» καραόκε! Ο Αρίστος, η «ψυχή» του Συνεταιρισμού, με το κέφι του, πλαισιωμένος από τις όμορφες φωνές της Μυρσίνης, της Δήμητρας και του Γρηγόρη ξεσήκωσαν την παρέα του Ορειάς, που απέδειξε ότι ακόμα και μετά από μια δύσκολη διαδρομή, έχει τις αντοχές για τραγούδι και χορό! Επιτυχίες περασμένων δεκαετιών, αλλά και παραδοσιακά τραγούδια ελληνικού πάντα ρεπερτορίου, ξαναζωντάνεψαν μέσα από το επιτυχημένο ομολογουμένως «θεραπευτικό» καραόκε.
Γύρω στις 5 το απόγευμα έγινε και η κοπή της βασιλόπιτας από την Πρόεδρο και τα μέλη του Δ.Σ. του συλλόγου. Με ευχές για την καινούρια χρονιά έγινε η κλήρωση για το φλουρί και η τυχερή Αντωνία απέκτησε ένα πολύ όμορφο ορειβατικό σακίδιο. Δώρο όμως είχε και ο Ανδρέας Πίτσας, (ο έτερος Ανδρέας), Μεσοτοπίτης και φίλος του συλλόγου, που στη σημερινή μέρα δεν συνέβαλε μόνο ως «οδηγός» μαζί με τον άλλο Ανδρέα - ξάδελφο, αλλά και με την προσφορά δύο προβατίνων για το γιορτινό μας γεύμα!
Το ρολόι έδειχνε 6:30 όταν οι οδηγοί μας Λουκάς και Σωτήρης πήραν τις θέσεις τους πίσω από τα βολάν για το δρόμο της επιστροφής. Η κούραση της μέρας σε συνδυασμό με το κρασί από το γλέντι ήρθαν και βάρυναν τα βλέφαρα. Μέχρι τις 8 το βράδυ που θα φτάναμε στη Μυτιλήνη... καληνύχτα σας!

Χάρτης

Φωτογραφίες

Επιμέλεια

• Κείμενο: Στρατούλα Βαΐτη
• Φωτογραφίες: Γιώργος Κεχαγιάς, Beate Ray, Γιώργος Κουτλής

Αυτή την Κυριακή η διαδρομή θα είναι Άγρα-Μεσότοπος. Το τοπίο είναι εκκλησάκια, οροπέδια και στάνες. Η διαδρομή δεν είναι κυκλική, έχει διάρκεια περίπου 3 ώρες και είναι μέτριας δυσκολίας. Στον Συνεταιρισμό Γυναικών Μεσοτόπου έπειτα, θα φάμε και θα κόψουμε τη Βασιλόπιτα του ΟΡΕΙΑΣ.

Την Κυριακή θα ολοκληρωθούν και οι παραγγελίες για τα μπουφάν με το λογότυπο του συλλόγου.

Η μετάβαση θα γίνει με πούλμαν. Αναχώρηση 09:00 από το My Market στο πάρκιγκ. Δηλώσεις συμμετοχής έως τις 14:00 του Σαββάτου 28/1, κατά προτίμηση ηλεκτρονικά (σε όσους έχει σταλεί η φόρμα με email), αλλιώς στην Αντωνία τηλ. 6946-306487

Παρακαλούμε για τυχόν ακυρώσεις ειδοποιείτε έγκαιρα τηλεφωνικά.

Εάν οι συμμετοχές ξεπερνούν κατά λίγο τις διαθέσιμες θέσεις του ενός πούλμαν, τότε θα τηρηθεί χρονική σειρά προτεραιότητας.

Φορέστε οπωσδήποτε πεζοπορικά μποτάκια.

Λίγο οι διακοπές των Χριστουγέννων, λίγο η κακοκαιρία που ακολούθησε, κράτησαν τους περισσοτέρους από μας πίσω στις πεζοπορίες μας. Τα χιόνια όμως έλιωσαν, οι βροχές σταμάτησαν (τουλάχιστον προς το παρόν...) κι ο ήλιος, (δείχνοντας τα δόντια του) βγήκε και πάλι! Με ευνοϊκές λοιπόν συνθήκες, η παρέα του Ορειάς, μαζεύτηκε, έγινε μεγάλη και ξεκίνησε την Κυριακή 22 Ιανουαρίου να ανακαλύψει τον καταρράκτη του Σκουτάρου.
Αφετηρία της πεζοπορίας ήταν το χωριό του Λαφιώνα, ΒΔ του νησιού σε κοντινή απόσταση από τη τουριστική Πέτρα. Μικρό αλλά όμορφο χωριό, με τις φωνές και τα παιχνίδια λίγων παιδιών στην αυλή του σχολείου, να «διαταράσσουν» την ησυχία του Κυριακάτικου πρωινού.
Ξεκινήσαμε ανηφορίζοντας το μονοπάτι προς Ρούδι – Αγ. Αλέξανδρο. Η πρώτη στάση δεν θα μπορούσε παρά να γίνει στη θέση θέας «Ριζόραχτος». Πραγματικά μοναδική πανοραμική θέα των χωριών της Πέτρας, της Ανάξου και στο βάθος του Μολύβου, που άξιζε τον κόπο των βράχων που έπρεπε να ανέβεις για να την απολαύσεις!
Με τη θάλασσα στα δεξιά μας, συνεχίσαμε την πεζοπορία μας μέσα από το λασπωμένο μονοπάτι, που σε κάποια σημεία του απαιτούσε ιδιαίτερη προσοχή, μιας και ο ήλιος δεν είχε προλάβει να λιώσει τους τελευταίους πάγους, κάνοντας το επικίνδυνα ολισθηρό! Περπατώντας για αρκετή ώρα, μια όχι εύκολη αλλά ενδιαφέρουσα και ωραία διαδρομή, φθάσαμε στο εκκλησάκι του Αγ. Αλέξανδρου. Η πινακίδα στην είσοδο προς το εκκλησάκι, μας ενημέρωνε εν συντομία για τα έργα και τις ημέρες του Αγίου, που αιώνες πριν είχε επιλέξει αυτό τον τόπο για να μονάσει μέχρι το τέλος της ζωής του. Μέχρι και σήμερα σώζεται η πέτρινη λάρνακά του, με εντελώς διαφορετική όμως χρήση... Στο ξέφωτο που περιβάλλει το εκκλησάκι, φιλοξενείται κάθε Πρωτομαγιά το πανηγύρι που γίνεται στη μνήμη του Αγίου. Εμάς μας φιλοξένησε μόνο για λίγο. Ίσα ίσα για να ανακτήσουμε τις δυνάμεις μας για το υπόλοιπο της διαδρομής.
Κατεβαίνοντας προς τον Σκουτάρο, ακούστηκε επιτέλους ο ήχος των νερών του καταρράκτη που όλοι ανυπομονούσαμε να δούμε! Η πρόσβαση στον «Λάκκο Κουκούγιας», όπως είναι το όνομα του καταρράκτη, δεν ήταν εύκολη, αλλά η εικόνα του τοπίου όταν έφθανες σε αποζημίωσε και με το παραπάνω. Κρυμμένος μέσα σε πυκνή βλάστηση, έριχνε τα νερά του από ύψος πάνω από 9 μέτρα, δημιουργώντας ένα φυσικού κάλλους εντυπωσιακό τοπίο!
Αφού απολαύσαμε τη θέα του καταρράκτη με το παράξενο όνομα και αποθανατίσαμε το τοπίο με πολλές-πολλές φωτογραφίες, συνεχίσαμε προς το τέλος της διαδρομής μας. Το GPS έδειξε 10,4 χιλιόμετρα όταν συναντήσαμε τον φίλο οδηγό Λουκά, που μας περίμενε με το πούλμαν στο συμφωνημένο σημείο, για να μας μεταφέρει στην Πέτρα και στην ταβέρνα που θα γευματίζαμε.
Με τον ήλιο να δύει μέσα στη θάλασσα της Πέτρας, πήραμε το δρόμο της επιστροφής για τη Μυτιλήνη. Άλλη μια πεζοπορία του Ορειάς είχε φτάσει στο τέλος της γεμίζοντας τις «μπαταρίες» όλων μας για τη καινούρια βδομάδα που έρχεται.

Μια και η σημερινή ήταν η πρώτη πεζοπορία της γράφουσας για το 2017, θα ήθελα να ευχηθώ σε όλους τους φίλους και συνοδοιπόρους Καλή Χρονιά! Να είμαστε όλοι πάνω απ’ όλα γεροί και δυνατοί, με κέφι, τόλμη και αισιοδοξία για όλο και πιο ψηλά ανεβάσματα σε βουνά και σε λαγκάδια!

Χάρτης

Φωτογραφίες

Επιμέλεια

• Κείμενο: Στρατούλα Βαΐτη
• Φωτογραφίες: Έφη Βαλάση-Σκλάβου, Γιώργος Κεχαγιάς, Beate Ray, Γιώργος Κουτλής

Μπορείτε να παραγγείλετε το μπουφάν-ζακέτα του ΟΡΕΙΑΣ, (με 10€ προκαταβολή) έως και την Κυριακή 29 Ιανουαρίου. Τα μέλη (που έχουν εξοφλήσει τη συνδρομή τους) θα επιδοτηθούν από τον σύλλογο, οπότε θα τους κοστίσει 25€. Επειδή είναι σε στενή γραμμή, ένα δείγμα μεγέθους Large είναι διαθέσιμο να το προβάρετε και να δηλώσετε παραγγελία, στην ψησταριά "Ψηλορείτης", Κουντουριώτου 73 προκυμαία, δίπλα από το λιμεναρχείο, από τις 11 π.μ. έως και το Σάββατο.

Την Κυριακή θα το έχουμε στην πεζοπορία και κοπή Βασιλόπιτας στον Μεσσότοπο.

πληροφ. 6979-785374

Σας ευχαριστούμε

Αυτή την Κυριακή παρά τον άστατο καιρό συγκεντρωθήκαμε γύρω στα 25 άτομα για την προγραμματισμένη πεζοπορία από Αγίους Αναργύρους στον Άγιο Ιωάννη Θεολόγο στη Μυχού. Παρά την καταρρακτώδη βροχή στην περιοχή της Λάρσου δεν πτοηθήκαμε και προχωρήσαμε για τους Αγίους Αναργύρους. Εκεί αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε,εξοπλισμένοι με τα αδιάβροχά μας, αλλά τελικά ο καιρός ήταν σύμμαχός μας, αφού μέχρι το τέλος της πεζοπορίας δεν έβρεξε καθόλου, «τοις τολμώσι και η τύχη ξύμφορος».
Η διαδρομή ήταν σχετικά εύκολη κάπως ανηφορική και το μονοπάτι περνούσε κυρίως μέσα από ελαιώνες. Εντυπωσιαστήκαμε με το μέγεθος της καταστροφής που προκάλεσε στα λιόδεντρα το χιόνι που έπληξε την περιοχή. Παντού υπήρχαν σπασμένα κλαδιά, που σε ορισμένα σημεία έκλειναν το μονοπάτι αλλά η παρέμβαση των νέων της ομάδας και κυρίως του αρχηγού έλυναν τα προβλήματα. Η έντονη βροχόπτωση των τελευταίων ημερών είχε μετατρέψει το μονοπάτι σε αρκετά σημεία σε μικρούς χειμάρρους, που όμως δεν δημιουργούσαν ιδιαίτερα προβλήματα, αντίθετα έδιναν μια φρεσκάδα στο τοπίο μετά από τους άνυδρους φθινοπωρινούς μήνες.
Πρώτη στάση στον Ταξιάρχη στα «Άντρια». Εκεί ξεκουραστήκαμε και ενημερωθήκαμε όπως πάντα από την Έλσα για την ιστορία της περιοχής. Συνεχίσαμε το ανηφορικό δρομάκι και μετά από καμιά ώρα φτάσαμε στην Παναγία την Τριχερούσα (Παναγία με τρία χέρια όπως απεικονιζόταν στο εικονοστάσι). Προχωρήσαμε, βγήκαμε στον κεντρικό δρόμο και μετά από ένα μικρό μονοπάτι (παρακάμποντας τον κεντρικό) φτάνουμε σε ένα μεγάλο πλάτωμα δίπλα στο δρόμο, όπου δέσποζε το μεγάλο πέτρινο ξωκκλήσι του Αγίου Ιωάννη Θεολόγου της Μυχούς. Ξαποστάσαμε στα παγκάκια της πλατείας απολαμβάνοντας τη θέα. Κάτω διαγράφονταν το Κάτω Τρίτος, τα Πηγαδάκια και στο βάθος η μαγεία του κόλπου της Γέρας με τη διαύγεια της ατμόσφαιρας μετά από τη βροχή.
Πήραμε το δρόμο της επιστροφής κάνοντας κύκλο από το σημείο εκκίνησης, μ’ ένα λαμπρό ήλιο που μας αποζημίωσε για την απόφασή μας να μην χάσουμε αυτό τον όμορφο περίπατο.

Χάρτης

Φωτογραφίες

Επιμέλεια

• Κείμενο: Ευδοκία Παπουτσάνη
  
• Φωτογραφίες: Beate Ray, Γιώργος Κεχαγιάς, Γιώργος Κουτλής

Αυτή την Κυριακή, μετά το λιώσιμο του χιονιού και τις παρατεταμένες βροχοπτώσεις, θα πάμε σε έναν από τους καταρράκτες της Λέσβου, στον Σκουτάρο. Η διαδρομή μας θα ξεκινήσει από Λαφιώνα, περνώντας από τον Άγιο Αλέξανδρο και καταλήγοντας στον Σκουτάρο. Δεν είναι κυκλική, είναι μέτριας δυσκολίας με διάρκεια περίπου 3,5 ώρες.

Μετά την πεζοπορία έχουμε μεριμνήσει για φαγητό σε εστιατόριο της περιοχής.

Η μετάβαση θα γίνει με πούλμαν. Αναχώρηση 09:00 από το My Market στο πάρκιγκ. Δηλώσεις συμμετοχής έως τις 14:00 του Σαββάτου 21/1, κατά προτίμηση ηλεκτρονικά (σε όσους έχει σταλεί η φόρμα με email), αλλιώς στην Αντωνία τηλ. 6946-306487

Παρακαλούμε για τυχόν ακυρώσεις ειδοποιείτε έγκαιρα τηλεφωνικά.

Εάν οι συμμετοχές ξεπερνούν κατά λίγο τις διαθέσιμες θέσεις του ενός πούλμαν, τότε θα τηρηθεί χρονική σειρά προτεραιότητας.

Φορέστε οπωσδήποτε πεζοπορικά μποτάκια.

Αυτή την Κυριακή η διαδρομή μας θα είναι Άγιοι Ανάργυροι Ασωμάτου – Άγιος Ιωάννης Θεολόγος Μυχούς και κυκλικά επιστροφή. Πλατάνια, γεφύρια, λιθόστρωτα καλντερίμια, εξωκλήσια και θέα στον κόλπο της Γέρας συνθέτουν το τοπίο. Η πεζοπορία είναι μέτριας δυσκολίας και διάρκειας 3 ωρών περίπου. Η μετάβαση θα γίνει με δικά μας μεταφορικά μέσα. Αναχώρηση 10:00 από το My Market στο πάρκιγκ. Φορέστε οπωσδήποτε πεζοπορικά μποτάκια.

Για τη σημερινή διαδρομή δε χρειάζονται ιδιαίτερες περιγραφές, οι φωτογραφίες μιλάνε από μόνες τους...
Στις 10 το πρωί, μαζευτήκαμε δειλά-δειλά 10 πεζοπόροι στο σημείο συνάντησης, με σκοπό να κάνουμε την μισή-τροποποιημένη διαδρομή, αντί της αρχικής ως την κορυφή που είχε σχεδιαστεί. Όταν φτάσαμε στο γήπεδο της Αγίας Μαρίνας, η θερμοκρασία ήταν λίγο πάνω από το μηδέν, ο ήλιος όμως που ξεμυτούσε μέσα από τα γκρι σύννεφα, μας έδινε κουράγιο. Κάποιοι από την παρέα είχαν πεζοπορικές περγαμηνές. Άλλος είχε πάει στις Άλπεις, άλλος είχε ανέβει στα βουνά της Νότιας Αφρικής και άλλος με το τζιπ του είχε ανηφορίσει την προηγούμενη μέρα προς την κορυφή της Αμαλής. Όμως όλοι ήμασταν αποφασισμένοι! Γι΄ αυτό χωρίς δισταγμό μπήκαμε στο ανηφορικό σηματοδοτημένο μονοπάτι. Πολλά νερά και λάσπες δεν είχε, ούτε συναντήσαμε πάγο σε επικίνδυνο βαθμό. Αντίθετα, στα σημεία που δεν ήταν γυμνό χώμα, είχε μαλακό χιόνι, ή λεπτά κομματάκια χιονιού στα όρια του πάγου, τα οποία θρυμματίζονταν κάτω απ’ τα μποτάκια μας. Δεξιά μας λοιπόν είχαμε το χιονισμένο πευκοδάσος κι αριστερά μας αγναντεύαμε τον αεροδιάδρομο και τα Μικρασιατικές ακτές.
Σε λιγότερο από μία ώρα ήμασταν στη θέση «Πρόβασμα», όπου είναι το ξύλινο κιόσκι με θέα την πόλη της Μυτιλήνης. Αφού φωτογραφήσαμε και φωτογραφηθήκαμε, πήραμε τον χωματόδρομο για την επιστροφή. Ήμασταν βέβαια κατάλληλα ντυμένοι, αλλά η ανάβαση μας έκανε να ζεσταθούμε για τα καλά.
Το χιόνι είχε αγκαλιάσει τη φύση, δημιουργώντας αμέτρητα «γλυπτά». Στην κατάβαση χρειάστηκε να αποφεύγουμε τα σημεία που το χιόνι είχε εν’ μέρει παγώσει και να προτιμάμε το μαλακό χιόνι ή τα χαλικάκια που αποκαλύφτηκαν από τις ροδιές των αυτοκινήτων που είχαν περάσει. Όσο κατηφορίζαμε το χιόνι πάνω στο δρόμο ήταν ολοένα λιωμένο, οπότε και ο ενθουσιασμός λιγόστευε. Σε 1,5 ώρα περίπου είχαμε ολοκληρώσει αυτή τη χειμερινή βόλτα των 5 χλμ. Ένας ζεστός καφές - σουμάδα - κακάο - τσάι - καϊνάρι σε κοντινό προορισμό ήταν ο απαραίτητος επίλογος!

Χάρτης

Φωτογραφίες

Επιμέλεια

• Κείμενο: Γιώργος Κουτλής
  
• Φωτογραφίες: Γιώργος Κουτλής