"ΟΡΕΙΑΣ"

Ορειβατικός Πεζοπορικός Σύλλογος Λέσβου

29/01/2017 ➡ Άγρα - Μεσότοπος

Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(2 ψήφοι)
29/01/2017 ➡ Άγρα - Μεσότοπος 29/01/2017 ➡ Άγρα - Μεσότοπος Ορειβατικός Πεζοπορικός Σύλλογος Λέσβου "ΟΡΕΙΑΣ"

Το πρωί της Κυριακής 29 Ιανουαρίου, 80 περίπου φίλοι και μέλη του Ορειάς, ξεκινήσαμε για την προγραμματισμένη πεζοπορία από Άγρα προς Μεσότοπο. Οι καιρικές συνθήκες ήταν από τις ιδανικότερες το τελευταίο διάστημα: ούτε χιόνια, ούτε βροχή, ούτε συννεφιά. Ηλιοφάνεια με σχετικά χαμηλές θερμοκρασίες, που σε καμία περίπτωση όμως δεν απέτρεπαν το περπάτημα στη φύση.
Στη διαδρομή με το λεωφορείο κι άλλοι φίλοι από το Πλωμάρι, την Καλλονή, τον Μανταμάδο ή κι ακόμη μακρύτερα, ήρθαν να προστεθούν στην παρέα μας, μιας και λαχταρούν να συμμετέχουν στις δράσεις μας. Μετά από περίπου μια ώρα, αφού περάσαμε τον περιφερειακό της Άγρας, συναντήσαμε δυο νέους άνδρες «οδηγούς», που μαζί με λίγους φίλους και συντρόφους τους, μας περίμεναν για να μας οδηγήσουν στο βουνό. Συνειδητά αυτοί οι άνθρωποι έχουν επιλέξει να κατοικούν στο Μεσότοπο, της απομακρυσμένης και άγονης, αλλά συνάμα φιλόξενης Δυτικής Λέσβου. Ο ένας απ’ αυτούς όπως μας είπε, όταν χρειάζεται να κατέβει στην πόλη «αρρωσταίνει»!
Με την αποβίβαση από το πούλμαν, ξεκινήσαμε ευθύς αμέσως την πεζοπορία μας. Το τοπίο φτωχό σε βλάστηση, πλούσιο όμως σε πέτρες... κατσάβραχα για την ακρίβεια! Πήραμε το ανηφορικό και λασπωμένο σε κάποια σημεία μονοπάτι που χρησιμοποιούν οι βοσκοί, ανάμεσα σε αστβές και πρίνους που χαρακτηρίζουν την ευρύτερη περιοχή.
Μετά από μια μικρή στάση για ανασύνταξη και ομαδική φωτογράφηση, βάλαμε ως πρώτο στόχο να κατακτήσουμε το αντικρινό ύψωμα «Ξηρόκαστρο» όπως μας είπαν οι οδηγοί μας, που ομολογουμένως μας τραβούσε την προσοχή.
«Είναι ένας γκρίζος βράχος, με απόκρημνες πλευρές και επίπεδος πάνω. Εκεί ασπρίζει και ο Αϊ Γιώργης (435μ). Σώζονται λείψανα του τείχους, η δεξαμενή (cisterna) και κεραμικά υπολείμματα του Μεσαίωνα. Κάτω από αυτό η ρεματιά είναι παρακλάδι του Ποδαρά. Φαίνεται πως τούτο εδώ κάλυπτε τους οικισμούς που βρισκότανε σκορπισμένοι μέσα στις κοιλάδες κατά το Μεσαίωνα. Το ύψωμα (500μ), δεσπόζει στην περιοχή και ελέγχει το πέρασμα τούτο, όπως και τη ρεματιά του Μαλιόντα πίσω του.» Όπως αναφέρει ο κ. Μάκης Αξιώτης στο βιβλίο του «Περπατώντας στη Λέσβο».
Τα γκρεμισμένα πέτρινα σκαλοπάτια ανάγκασαν τους πεζοπόρους του Ορειάς να ξεδιπλώσουν τις ορειβατικές τους ικανότητες, σκαρφαλώνοντας ως το εκκλησάκι του Αϊ Γιώργη στην κορυφή. Εκεί ξαποστάσαμε για λίγο, αναπληρώνοντας τις δυνάμεις μας με το ελαφρύ κολατσιό που είχε φέρει ο καθένας μαζί του, απολαμβάνοντας τη θέα του κόλπου της Καλλονής, με τα νερά του να λαμπυρίζουν ήρεμα στο φως του ήλιου.
Με προσεκτική κατάβαση ανά ομάδες συνεχίσαμε την πορεία μας, καθ’ υπόδειξη του «οδηγού» Ανδρέα γνώστη της περιοχής, που ήταν λιγότερο ανηφορική. Μετά από μια πορεία στο βραχώδες άγριο τοπίο, θαυμάζοντας τους μαντρότοιχους από ξερολιθιά που χωρίζουν τα βοσκοτόπια και αγναντεύοντας τις απέναντι πλαγιές, κάναμε και τη δεύτερη στάση στη θέση «Ραχίδι».
Σε τέτοια γυμνά τοπία έχεις την ευκαιρία να ταξιδέψεις ελεύθερα με τη σκέψη σου, αναπολώντας βόλτες, ταξίδια, συνταγές μαγειρικής και ζαχαροπλαστικής(!) και γενικά οτιδήποτε θυμάσαι με χαρά (ή που σε βασανίζει...), ξεχνώντας όμως την κούραση της πορείας. Μια χαλαρή συζήτηση με τον διπλανό σου πεζοπόρο έρχεται αβίαστα, ενώ τα υπολείμματα πάγου στην διαδρομή και οι κρύσταλλοι που κρέμονται άλιωτοι κάτω από τα βράχια, τραβάνε κάθε τόσο την προσοχή σου.
«Βάστα με να σε βαστώ, να ανεβούμε το βουνό», φτάσαμε στο «Πάτημα». Η εικόνα της παγωμένης λιμνούλας, ότι πιο εντυπωσιακό είχε να προσφέρει το τοπίο και γι αυτό φωτογραφίζεται ανάλογα. Κατηφορίζοντας, ακόμα μια παγωμένη λιμνούλα ισάξιας ομορφιάς κάνει την εμφάνιση της και συμπληρώνει τη διαδρομή. Η ώρα όμως έχει περάσει κι η πεζοπορία καλά κρατεί με τον ίδιο βαθμό δυσκολίας που ξεκίνησε. Κάποια στιγμή, η εικόνα του χωριού του Μεσότοπου ανοίγεται μπροστά μας! Ανάσα ανακούφισης! Φορτσάραμε λοιπόν στην κατηφόρα, για το τελευταίο κομμάτι της πορείας, μειώνοντας όσο γίνεται την απόσταση που μας χώριζε από τον Αγροτουριστικό Συνεταιρισμό Γυναικών Μεσοτόπου.
Στον 2ο όροφο του κτιρίου του Συνεταιρισμού, τραπέζια στρωμένα με λευκά τραπεζομάντηλα, διακοσμημένα λιτά αλλά με γούστο, περίμεναν να μας υποδεχθούν μαζί με τις ευγενικές κυρίες του Συνεταιρισμού, που έκαναν ότι μπορούσαν για να εξυπηρετήσουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τους κουρασμένους και πεινασμένους περιπατητές.
Γνωστοί για την αγάπη τους στη μουσική και το χορό οι Μεσοτοπίτες, δεν θα μπορούσαν να μην τα συμπεριλάβουν στην φιλοξενία τους και μάλιστα ως «θεραπευτικό» καραόκε! Ο Αρίστος, η «ψυχή» του Συνεταιρισμού, με το κέφι του, πλαισιωμένος από τις όμορφες φωνές της Μυρσίνης, της Δήμητρας και του Γρηγόρη ξεσήκωσαν την παρέα του Ορειάς, που απέδειξε ότι ακόμα και μετά από μια δύσκολη διαδρομή, έχει τις αντοχές για τραγούδι και χορό! Επιτυχίες περασμένων δεκαετιών, αλλά και παραδοσιακά τραγούδια ελληνικού πάντα ρεπερτορίου, ξαναζωντάνεψαν μέσα από το επιτυχημένο ομολογουμένως «θεραπευτικό» καραόκε.
Γύρω στις 5 το απόγευμα έγινε και η κοπή της βασιλόπιτας από την Πρόεδρο και τα μέλη του Δ.Σ. του συλλόγου. Με ευχές για την καινούρια χρονιά έγινε η κλήρωση για το φλουρί και η τυχερή Αντωνία απέκτησε ένα πολύ όμορφο ορειβατικό σακίδιο. Δώρο όμως είχε και ο Ανδρέας Πίτσας, (ο έτερος Ανδρέας), Μεσοτοπίτης και φίλος του συλλόγου, που στη σημερινή μέρα δεν συνέβαλε μόνο ως «οδηγός» μαζί με τον άλλο Ανδρέα - ξάδελφο, αλλά και με την προσφορά δύο προβατίνων για το γιορτινό μας γεύμα!
Το ρολόι έδειχνε 6:30 όταν οι οδηγοί μας Λουκάς και Σωτήρης πήραν τις θέσεις τους πίσω από τα βολάν για το δρόμο της επιστροφής. Η κούραση της μέρας σε συνδυασμό με το κρασί από το γλέντι ήρθαν και βάρυναν τα βλέφαρα. Μέχρι τις 8 το βράδυ που θα φτάναμε στη Μυτιλήνη... καληνύχτα σας!

Χάρτης

 map 29 1 2017 agra messotopos

Φωτογραφίες

Επιμέλεια

  • Κείμενο: Στρατούλα Βαΐτη
  • Φωτογραφίες: Γιώργος Κεχαγιάς, Beate Ray, Γιώργος Κουτλής

FacebookLesvosPro

GineMelosSyndesmoi

Μετάφραση - Translate