"ΟΡΕΙΑΣ"

Αυτή την Κυριακή η διαδρομή μας θα είναι κοντά στην πόλη, στην περιοχή του Αφάλωνα. Θα περπατήσουμε από «Καμήλα» προς Αγία Τριάδα και επιστροφή κυκλικά. Ένα μέρος είναι μονοπάτι και η βλάστηση που θα συναντήσουμε είναι ελαιόδεντρα, πεύκα και θάμνοι. Είναι μέτριας δυσκολίας διαδρομή, με διάρκεια περίπου 3 ώρες. Θα μεταβούμε με δικά μας μεταφορικά μέσα. Αναχώρηση 10:00 από το πάρκιγκ (My Market).

Τονίζουμε πως για την ασφάλειά μας στο βουνό είναι απαραίτητα τα πεζοπορικά μποτάκια!!!

Άλλη μια υπέροχη, "γεμάτη" Κυριακή... 

Μετά το κεράκι που άναψαν όσοι ήθελαν στον Ταξιάρχη, ξεκινήσαμε με κατεύθυνση ΒΑ. Δεν άργησε να φανεί αριστερά μας ο όρμος της Λαγκάδας με τα λίγα εξοχικά. Η πορεία μας συνεχίστηκε ως το εξωκλήσι της Παναγίας, προσεγγίζοντας την Σαρακίνα. Έπειτα διαγράψαμε κυκλική πορεία για να επιστρέψουμε στον Ταξιάρχη, περνώντας από βοσκοτόπια βοειδών με χαμηλή βλάστηση.

Τέλος μεταβήκαμε με το πούλμαν στην Κάπη, όπου όλοι έμειναν ικανοποιημένοι με το εστιατόριο και το κλείσιμο έγινε με μουσική και χωρό.

Χάρτης

Φωτογραφίες

Επιμέλεια

• Κείμενο: --
  
• Φωτογραφίες: Παναγιώτης Λιναρδής, Στέλλα Μακρή, Δημήτρης Σταματέλλης
  

Το πρωινό της Κυριακής 13/11/2016 ξεκίνησε με τις καλύτερες προϋποθέσεις για τη προγραμματισμένη εκδρομή του «Ορειάς» στον Ασώματο: ήλιος, υψηλή για την εποχή θερμοκρασία, εύκολη σχετικά διαδρομή και (το καλό για το τέλος…) Γιορτή του Κάστανου στη γειτονική Αγιάσο!
Αφού συγκεντρωθήκαμε λοιπόν στο γνωστό σημείο, τη γνωστή ώρα, ξεκινήσαμε για τον Ασώματο. Το ραντεβού ήταν στην εκκλησία του χωριού, όπου μας περίμενε ο παπά - Χρήστος για να μας δώσει χρήσιμες πληροφορίες, τόσο για το χωριό του Ασώματου, όσο και για την εκκλησία. Μια όμορφη ομολογουμένως εκκλησία, με ακόμα πιο όμορφο και περιποιημένο προαύλιο, που ορισμένοι επισκεπτόμασταν για πρώτη φορά. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον είχε και η επίσκεψη στο παρακείμενο μουσείο, αλλά και βιβλιοθήκη της εκκλησίας, όπου πέρα των λαογραφικών στοιχείων και εκθεμάτων, μπορούσε ο καθένας να θαυμάσει πολύ παλιές εικόνες, αλλά και πολύ παλιές εκδόσεις εκκλησιαστικών και όχι μόνο βιβλίων.
Η πορεία προς τους Αγ. Ανάργυρους ήταν στο μεγαλύτερο μέρος της κατηφορική. Το γραφικό μονοπάτι από «ντουσεμέ», όπως θα έλεγαν και οι παλιότεροι, (που δεν είναι άλλο από πλακόστρωτο με πέτρες της περιοχής), στρωμένο λες με το «χαλί» των πεσμένων φύλλων των πλατανιών και των καστανιών, που με τα φθινοπωρινά τους χρώματα στο ζενίθ, συνέθεταν ένα απαράμιλλης ομορφιάς τοπίο. Η ολιγόλεπτη στάση στους Αγ. Ανάργυρους κράτησε τελικά λίγο παραπάνω, μιας και κανένας δεν αποφάσιζε να αποχωριστεί εύκολα την ησυχία και την ομορφιά του χώρου, που ερχόταν να ενισχυθούν από τις ευωδιαστές προετοιμασίες της εκεί ταβέρνας, (που μόνο για πεζοπορία δεν σε προδιέθεταν!).
Ο κύκλος της διαδρομής όμως έπρεπε να κλείσει κι έτσι πήραμε το δρόμο της επιστροφής μέσω Νιχτάντας. Η «Πατουμένη του Ασώματου», άξια ανταγωνίστρια αυτής της Αγιάσου, μας οδήγησε πίσω στο χωριό του Ασώματου.
Για πολλούς φίλους και συνοδοιπόρους η εκδρομή συνεχίστηκε στην Γιορτή του Κάστανου στην Αγιάσο. Για κάποιους άλλους πάλι, οι έντονα χαραγμένες στη μνήμη προκλητικές και διεγερτικές μυρωδιές της ταβέρνας των Αγ. Αναργύρων αποδείχτηκαν ελκυστικότερες…

Χάρτης

Φωτογραφίες

Επιμέλεια

• Κείμενο: Στρατούλα Βαΐτη
  
• Φωτογραφίες: Παναγιώτης Λιναρδής, Στέλλα Μακρή, Μαρία Δεληγιώργη

Η σημερινή μας εξόρμηση ήταν μοναδική! Στο καθιερωμένο σημείο συνάντησής μας το πρωί, αφού όλοι δώσαμε το παρόν, ξεκινήσαμε με το λεωφορείο για τον προορισμό μας.
Περίπου μια ώρα διήρκησε η διαδρομή από τη Μυτιλήνη στον παλιό Χάλικα. Παρ’ όλ’ αυτά, η ώρα πέρασε ευχάριστα με την Έλσα να μας αφηγείται μυθικές ιστορίες σχετικά με το βουνό που θα διασχίζαμε, τον Λεπέτυμνο, ενώ εμείς αγναντεύαμε το ωραίο τοπίο.
Φτάσαμε στον προορισμό μας και ξεκινήσαμε την πορεία μας. Ανηφορικό αρχικά αλλά και στη συνέχεια, καθώς διαπιστώθηκε αργότερα, το δάσος ήταν καλυμμένο από πλατανόφυλλα σε τέτοιο σημείο, που ίσα που φαίνονταν οι επιφάνειες από τους μεγαλύτερους βράχους. Ακολούθησε ένας χωματόδρομος μέχρι να μπούμε στο κυρίως μονοπάτι το οποίο ήταν κατάφυτο με βελανιδιές. Κάναμε και κάποιες στάσεις για να ανακτήσουμε δυνάμεις για την τελική ανηφορική πορεία. Στην τελευταία, φορέσαμε όλοι τα αντιανεμικά μας, καθώς η διαφορά υψομέτρου είχε γίνει αισθητή, ενώ, παράλληλα, φυσούσε αρκετά.
Από κει κι έπειτα, το τοπίο θύμιζε σεληνιακό. Θαμνώδης βλάστηση, με πετρώδες έδαφος και μια αρκετά παχιά στιβάδα ομίχλης να μετακινείται ολοένα και πιο μακριά, εμποδίζοντας σ’ έναν βαθμό την ορατότητά μας προς το υπόλοιπο τμήμα του νησιού. Κι επιτέλους, φτάσαμε στην κορυφή!
Από κει κι έπειτα, τα πράγματα ήταν πιο εύκολα, αν και η κατάβαση ήθελε εξίσου προσοχή.
Μετά από αρκετές ώρες πορείας, φτάσαμε στη Συκαμιά, όπου μας περίμενε ένα λουκούλλειο γεύμα φροντισμένο από παραδοσιακά μαγαζιά της περιοχής. Αν και αισθητή η κούραση, η ευχαρίστηση ήταν ζωγραφισμένη στο πρόσωπο όλων μας. Υποσχεθήκαμε να ανταμώσουμε πάλι.
Αφήσαμε πίσω τη Συκαμιά και όταν φτάσαμε στη Μυτιλήνη είχε πια νυχτώσει…

Χάρτης

Φωτογραφίες

Επιμέλεια

• Κείμενο: Ελένη Χάλιου
  
• Φωτογραφίες: Παναγιώτης Λιναρδής, Ράνια Κεχαγιά, Νεκταρία Καρακλά, Γιώργος Κουτλής

Η αλλαγή της ώρας την τελευταία Κυριακή του Οκτώβρη, δεν κατάφερε να μπερδέψει τους φίλους του «Ορειας» κι έτσι στις 10 το πρωί βρεθήκαμε στο γνωστό σημείο εκκίνησης με προορισμό το Πέραμα του κόλπου Γέρας. Εκεί η παρέα έγινε ακόμα πιο μεγάλη, δόθηκαν οι απαραίτητες οδηγίες και ξεκινήσαμε!
Πρώτος σταθμός της διαδρομής οι «Καρυές», με το παρακείμενο ομώνυμο ποτάμι, στεγνό πια από καιρό και την ταβέρνα του κυρ-Γιώργου να θυμίζει άλλες εποχές, όταν η περιοχή έσφυζε από ζωή, σύμφωνα με τα όσα μας εξιστόρησε ο φίλος Σπύρος, γνώστης της περιοχής.
Στη συνέχεια το τοπίο άλλαξε κι από τις καρυδιές, τα πλατάνια και τις πολλές ροδιές του κάμπου, συνεχίσαμε μέσα από λιοχώραφα, τα περισσότερα «στρωμένα», έτοιμα να δεχθούν τον ευλογημένο καρπό. Σε μια μικρή «παράκαμψη», συναντήσαμε το εγκαταλελειμμένο και ερειπωμένο χαμάμ του «Χαϊντάρ», μοναδικό πλέον απομεινάρι της περιουσίας εύπορου τούρκου γαιοκτήμονα της περιοχής, που σε πείσμα των καιρών, μένει ακόμα εκεί να μας θυμίζει ένα κομμάτι της ιστορίας του τόπου μας.
Επόμενος σταθμός το ξωκλήσι του προφήτη Ηλία. Εδώ έρχεται να δικαιωθεί το μέτριο (!) της δυσκολίας στην ανακοίνωση της πορείας από τους διοργανωτές, μιας και πρέπει να σκαρφαλώσουμε στη κορυφή του λόφου για να προσκυνήσουμε τη χάρη του και να απολαύσουμε την πανοραμική θέα των χωριών και του κόλπου της Γέρας. Ιδανικό σημείο για στάση και ολιγόλεπτη ξεκούραση, ίσα ίσα για την απαραίτητη αναπλήρωση δυνάμεων!
Η κατάβαση, σαφώς πιο ανακουφιστική, μας οδηγεί με φιδωτά περάσματα μέσα από τον εύφορο κάμπο της Γέρας στην παραθαλάσσια περιοχή του Περάματος, κλείνοντας έτσι τον κύκλο της σημερινής διαδρομής (αν και για ορισμένους πεζοπόρους το φινάλε γράφτηκε σε παρακείμενη γνωστή ταβέρνα…

Χάρτης

Φωτογραφίες

Επιμέλεια

• Κείμενο: Στρατούλα Βαΐτη
  
• Φωτογραφίες: Γιώργος Κουτλής