"ΟΡΕΙΑΣ"

«Στην Ανεράιδα τρέχει ένας μικρός καταρράκτης, που δημιουργεί μια μικρή λιμνούλα. Είναι ο τόπος που γυρίστηκε η ελληνική βουβή ταινία "Δάφνις και Χλόη" σε σενάριο και σκηνοθεσία του Ορέστη Λάσκου και σημείωσε μεγάλη επιτυχία όταν πρωτοπαίχτηκε στους κινηματογράφους το 1931. Πηγή έμπνευσης ήταν το ερωτικό μυθιστόρημα του Λόγγου, το πρώτο της παγκόσμιας λογοτεχνίας "Δάφνις και Χλόη" που γράφτηκε τον 3ο αιώνα μ.Χ. στην Λέσβο, αγαπήθηκε όσο κανένα άλλο και επηρέασε αμέτρητους καλλιτέχνες σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης. Διαδραματίζεται εξ ολοκλήρου στο νησί μας.»

Μ’ αυτά τα λόγια ξεκινούσε η πρόσκληση του Ορειάς για την πεζοπορία της Κυριακής 7 Μαΐου 2017 και μας ξεσήκωνε να ανακαλύψουμε τοποθεσίες, που εκτός της φυσικής τους ομορφιάς, αποτέλεσαν κομμάτι της τέχνης του σινεμά που μεταφέρθηκε, έστω και βουβά, στη κινηματογραφική οθόνη εν έτη 1931! Έτσι λοιπόν 51 άτομα ξεκινήσαμε με Ι.Χ. αυτοκίνητα για την Καρίνη, απ’ όπου θα ξεκινούσε η ενδιαφέρουσα αυτή διαδρομή! Φυσικά δεν γίνεται να βρεθεί κάποιος στην Καρίνη και να μην καθυστερήσει χαζεύοντας για πολλοστή ίσως φορά, το τοπίο που έζησε και δημιούργησε ο λαϊκός ζωγράφος Θεόφιλος και να μην αναζητήσει την σπηλιά που τον φιλοξένησε. Μετά λοιπόν κι από την καθιερωμένη πλέον φωτογράφιση στη σκιά του πλάτανου, ξεκινήσαμε για τον ρου του ρωμαϊκού υδραγωγείου.

Πρώτη στάση στο Παλαιό Γεφύρι της Κόβελης, κρυμμένο μέσα σε πλούσια βλάστηση, παρέα με τον ήχο του νερού από το μικρό ποτάμι. Αφήνοντας πίσω μας το όμορφο αυτό γεφύρι συνεχίσαμε το μονοπάτι για την Καμάρα της Ανεράιδας. Περπατώντας μέσα από ένα μαγευτικό φυσικό τοπίο, με εναλλαγές στο ανάγλυφό του, απολαμβάνοντας όλες τις αποχρώσεις του πράσινου που χαρίζουν τα πλατάνια, οι ελιές και τα πεύκα και με τη γνωστή μυρωδιά που πρόδιδε την παρουσία προβάτων και όμορφων αλόγων, κάναμε τη δεύτερη στάση μας στο εκκλησάκι των Ταξιαρχών. Μικρό και φροντισμένο μας υποδέχτηκε για την ολιγόλεπτη στάση μας, προκειμένου να ανακτήσουμε δυνάμεις και να συνεχίσουμε την πορεία μας.

Μετά από αρκετή ώρα πεζοπορίας φτάσαμε στον προορισμό που είχε εξάψει την φαντασία ή έστω την περιέργεια όλων μας. Η ενημερωτική πινακίδα μεταξύ άλλων μας ενημέρωνε ότι πρόκειται για την τρίτη μεγαλύτερη σωζόμενη τοξοστοιχία του υδραγωγείου, (με πρώτη εκείνη της Μόριας), με υψόμετρο ροής τα 123 μέτρα. Στέκουν ακόμα σε πείσμα των καιρών τα απομεινάρια του ρωμαϊκού υδραγωγείου. Το ρωμαϊκό υδραγωγείο αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα αλλά και πιο εντυπωσιακά μνημεία της Λέσβου, που κατασκευάστηκε στα τέλη του 2ου αρχές του 3ου μ.Χ. αιώνα. Μέσα από μια διαδρομή 26 χλμ. ξεκινούσε από τις πλούσιες πηγές του Ολύμπου και κατέληγε στην αρχαία πόλη της Μυτιλήνης, τροφοδοτώντας την με 127.000 κυβικά μέτρα νερού τη μέρα. Στη Λέσβο οι Ανεράιδες ήταν οι νεράιδες που ο λαός τις λογίζει ως νύμφες των ποταμών και των λιμνών, πνεύματα με ανθρώπινη μορφή, απαράμιλλη ομορφιά και φιλαγαθία, αλλά και τρομερές αν προσβληθούν από τους θνητούς. Πολύ ενδιαφέροντα και διευκρινιστικά τα σχετικά σχόλια των φίλων πεζοπόρων Αντώνη Χατζηχαραλάμπους και Δημήτρη Σταματέλλη που αναφέρουν ότι σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία οι Νηρηΐδες ήταν νύμφες της θάλασσας, κόρες του Νηρέα και της Ωκεανίδας και οι Ναϊάδες νύμφες των γλυκών νερών, πηγών (κρηνών), ποταμών και λιμνών. Οι Ορειάδες νύμφες (απ’ όπου και το όνομα του συλλόγου μας) κατοικούσαν στα όρη και τα προστάτευαν.

Η Πρόεδρος Έλσα μας ενημέρωσε ότι λίγα μέτρα από τη στάση μας στον πανέμορφο αυτό τοπίο, έλαβαν χώρα τα γυρίσματα της ταινίας «Δάφνις και Χλόη». Ούτε οι κοτρώνες, ούτε η κούραση, που όσο να πεις είχε αρχίσει να κάνει την εμφάνισή της, στάθηκαν εμπόδιο να συνεχίσουμε για τον τελικό μας προορισμό. Και πράγματι άξιζε το κάθε βήμα! Η ηρεμία της φύσης με τα ψηλά δέντρα, τον μικρό καταρράκτη με τα νερά του να τροφοδοτούν τη λιμνούλα, συνέθεταν το σκηνικό που ο καθένας από μας, με τα μάτια της δικής του φαντασίας, μπορούσε να βλέπει τους πρωταγωνιστές του βουκολικού μυθιστορήματος να ενσαρκώνουν τους ρόλους τους: τον έρωτα δύο νέων παιδιών σε άλλες εποχές, πιο αθώες και πιο αγνές ίσως από τη σημερινή. Ο Γκαίτε είχε πει ότι κάθε άνθρωπος θα πρέπει να διαβάζει τουλάχιστον μια φορά το χρόνο το μυθιστόρημα «Δάφνις και Χλόη». Ίσως τελικά αυτό θα πρέπει να συμπληρωθεί και από μια επίσκεψη στο χώρο που διαδραματίζεται η υπόθεση...

Η αλήθεια είναι ότι η ώρα είχε περάσει, η διάθεση όμως να εγκαταλείψουμε τη λιμνούλα όχι. Μετά από αρκετά καλέσματα της προέδρου, πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Ο ήλιος είχε ανέβει από ώρα και αυτό έκανε λίγο δυσκολότερη την επιστροφή μας. Οι εκπλήξεις όμως δεν είχαν τελειώσει! Λίγο πριν κλείσουμε τον κύκλο της διαδρομής μια εκπληκτική εικόνα ήρθε να μας αποζημιώσει! Δεν είναι άλλη από την τοποθεσία που πολλοί από μας θαυμάζαμε μέχρι σήμερα μόνο από την αναρτημένη φωτογραφία στο site του Συλλόγου μας. Πλατάνια με ζωηρό πράσινο χρώμα, απλωμένα γύρω από το ποταμάκι που τα νερά του καταλήγουν στην Καρίνη. Ηρεμία, γαλήνη, ομορφιά, μεταξύ των «συστατικών» που δίνουν πραγματικό νόημα στη ζωή μας και δυστυχώς χάνονται μέσα στην καθημερινότητά μας. Αντίθετα, επιτρέπουμε να μας απασχολούν και να μας προβληματίζουν ματαιοδοξίες και ελάσσονος σημασίας ζητήματα, που στην τελική λίγη (ή καθόλου...) αξία έχουν.

Κάπως έτσι λοιπόν τελείωσε μια ακόμη όμορφη διαδρομή με τον Ορειάς. Για αρκετούς από τους πεζοπόρους το τέλος αυτής παρατάθηκε με ένα καφεδάκι κάτω από απ’ την σκιά του πλάτανου της Καρίνης, πριν την επιστροφή στην πόλη.

Ραντεβού την επόμενη Κυριακή. Ως τότε φίλοι μου να είστε όλοι καλά και να περνάτε καλύτερα!

Χάρτης

Φωτογραφίες

Επιμέλεια

• Κείμενο: Στρατούλα Βαΐτη
• Φωτογραφίες: Γιώργος Κουτλής