"ΟΡΕΙΑΣ"

80 μέλη και φίλοι ανταποκρίθηκαν στη πρόσκληση του Ορειάς για την κυκλική διαδρομή Ι.Μ. Δαμανδρίου – Λαγκάδα – Ι.Μ. Δαμανδρίου την Κυριακή 12 Φεβρουαρίου 2017. Στον ήδη υψηλό βαθμό δυσκολίας που είχε «προαναγγελθεί» στην πρόσκληση του Συλλόγου, λόγω της μεγάλης διάρκειας της διαδρομής, ήρθαν να προστεθούν το κρύο και τα πολλά μποφόρ που μας επιφύλασσε το πρωινό της Κυριακής.
Η Ι.Μ. Δαμανδρίου, που χτίστηκε στα μέσα του 14ου αιώνα μ.Χ., βρίσκεται σ’ ένα γραφικό ύψωμα, ανατολικά του Πολιχνίτου, μέσα σε μια λιόφυτη περιοχή, που μπροστά της εκτείνεται ο Πολιχνίτος, το Λισβόρι και ο Κόλπος Καλλονής. Η πρόσβαση στο μοναστήρι είναι εύκολη, μ’ έναν τσιμεντοστρωμένο δρόμο μήκους 1,5 χιλιομέτρου από τον δρόμο Μυτιλήνης – Πολιχνίτου να σε οδηγεί σ’ έναν άνετο χώρο στάθμευσης ακριβώς έξω από τη μονή. Μπαίνοντας δεξιά, λειτουργεί Εκκλησιαστικό Μουσείο, στο οποίο ο επισκέπτης μπορεί να θαυμάσει κομμάτια λεσβιακών πετρωμάτων, αρχιτεκτονικά μέρη παλαιοτέρων κτισμάτων, αντικείμενα καθημερινής χρήσης, άμφια και άλλα σχετικά με τη λατρευτική ζωή αντικείμενα και ενθυμήματα.
Το 2006 εγκαταστάθηκε στο μοναστήρι ο ιερομόναχος Μιχαήλ, που κατάφερε μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα να το ανακαινίσει. Δυστυχώς δεν είχαμε την τύχη να τον συναντήσουμε, μιας και απουσίαζε για την τέλεση της Κυριακάτικης Θείας Λειτουργίας σε κάποιο κοντινό χωριό. Στο όμορφο και φροντισμένο όμως προαύλιο της μονής, μας υποδέχθηκε ένας άλλος καλόγερος, που μέσα από μια σύντομη αλλά περιεκτική αναδρομή, μας διηγήθηκε την ιστορία του μοναστηριού μέχρι σήμερα.
Με το τέλος της επίσκεψής στο μοναστήρι ξεκίνησε η προγραμματισμένη διαδρομή μας, με πρώτο σταθμό το Μετόχι του Αη Γιώργη στα Μελαντά, 2 χλμ από την Μονή Δαμανδρίου. Εκεί η μοναχή Μαρκία μας διηγήθηκε ιστορίες από το Μετόχι, που αν μη τι άλλο ξεχώριζαν για την βαθειά πίστη προς τον Άγιο.
Αφήνοντας πίσω το Μετόχι του Αη Γιώργη, κατηφορίζοντας προς τον ποταμό της Λαγκάδας, συναντήσαμε το ξωκλήσι της Αγίας Αναστασίας της Φαρμακολύτριας, που η χάρη της γιορτάζεται στις 22 του Δεκέμβρη. Μετά από μια σύντομη στάση εκεί, ανηφορήσαμε το καλντερίμι προς την αρχαία Βρύσα, τη «Νιγίδα», όπου διατηρούνται ακόμα ερείπια του μεσαιωνικού οικισμού, καθώς και της μεσαιωνικής εκκλησιάς του Αγίου Γεωργίου Νιγίδας. Σύμφωνα με την ιστορία, γύρω στο 1560 ο Κιλίτζ Αλής πήρε από τον Σουλτάνο Σουλεϊμάν την άδεια να εποικήσει τη Σάμο. Κάτοικοι της Λέσβου οι οποίοι διώκονταν, βρήκαν εκεί καταφύγιο, πράγμα που εξηγεί και το όνομα του οικισμού «Μυτιληνιοί». Το καλοκαίρι του 2009, στα πλαίσια της αναθέρμανσης των σχέσεων και της αδελφοποίησης των Μυτιληνιών της Σάμου με τη Βρύσα Λέσβου, επισκέπτες από τη Σάμο λειτούργησαν τον ερειπωμένο πλέον ναό του Αγ. Γεωργίου Νιγίδας.
Συνεχίζοντας την πορεία μέσα στο δάσος, στα σύνορα της αρχαίας Νιγίδας με τη Λαγκάδα, μας περίμενε η ευχάριστη έκπληξη του καταρράκτη Ψω! Ένας καταρράκτης κρυμμένος μέσα στη πλούσια βλάστηση της περιοχής, σ’ ένα απόκρημνο τοπίο, με τα νερά του να πέφτουν με δύναμη και να δημιουργούν ένα μοναδικό θέαμα!
Έχοντας ήδη μετρήσει αρκετά χιλιόμετρα πεζοπορίας, πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Κάτω από τη σκιά των πεύκων κινηθήκαμε παράλληλα με το ποτάμι (αντίθετα με τη φορά του), μπήκαμε για λίγο σε χωματόδρομο και στη συνέχεια ανηφορήσαμε ένα στενό μονοπατάκι χαραγμένο ανάμεσα σε ελαιώνες και θάμνους. Τέλος συναντήσαμε τον αγροτικό δρόμο που κατέληγε στο μοναστήρι του Δαμανδρίου.
Εκεί μας περίμενε με το πούλμαν ο Σωτήρης, που μας οδήγησε σε καφενείο των Βασιλικών για το προγραμματισμένο γεύμα μας. Σπιτικές γεύσεις και βιολογικό κρασάκι ήρθαν να αναπληρώσουν τις χαμένες δυνάμεις μετά από 16,5 χιλιόμετρα και 5,5 ώρες πεζοπορίας!
Γύρω στις 6:00 το απόγευμα επιβιβαστήκαμε για την επιστροφή μας στη Μυτιλήνη. Ακόμη μια ενδιαφέρουσα πεζοπορία με τον Ορειάς είχε φτάσει στο τέλος της.
Ραντεβού την επόμενη βδομάδα. Ως τότε φίλοι μου να είστε όλοι καλά και να περνάτε όμορφα!

Χάρτης

Φωτογραφίες

Επιμέλεια

• Κείμενο: Στρατούλα Βαΐτη
• Φωτογραφίες: Γιώργος Κεχαγιάς, Γιώργος Κουτλής