"ΟΡΕΙΑΣ"

Το κείμενο αυτό ξεκίνησε με ένα λάθος «μμμ...!!!».
«Μμμμ....!!!» απαντώντας στο πόσο ωραία είναι τα παϊδάκια που τρώμε στον Αϊ Δημήτρη μετά το τέλος της πεζοπορίας, που όμως... κάποιοι άλλοι το παρεξήγησαν και το εξέλαβαν σα θετική απάντηση στην ερώτηση «Χρύσα θα γράψεις ένα κείμενο για τη σημερινή πεζοπορία;» Και εκεί αρχίσανε τα βάσανα μου... από ένα «μμμ...» θαυμασμού!
- Βρε παιδιά τι να γράψω, δεν ξέρω.
- Γράψε για τις ανθισμένες κερασιές της Αγιάσου. Τι να μας πουν οι ανθισμένες κερασιές της Ιαπωνίας για τις οποίες μας κοκορεύονται! Δεν είδες πόσες υπήρχαν καθ’ όλη τη διάρκεια της διαδρομής μας!
- Και όχι μόνο, κερασιές και μηλιές και αγριαχλαδιές... μιλάνε και οι Ιάπωνες... Εδώ η φύση δίνει ρεσιτάλ! Το άσπρο και το ροζ των ανθισμένων δέντρων αναμιγνύεται με το πράσινο της ελιάς και του πεύκου και το αποτέλεσμα θα το ζήλευε και ο μεγαλύτερος καλλιτέχνης. Η φύση οργιάζει!
- Και η φαντασία μας... συμπληρώνει χαμηλόφωνα ένας άλλος!!
- Χρύσα, να είσαι λυρική μη τα γράψεις πεζά, προσπαθεί να με τσιγκλήσει ο διπλανός μου.
- Ναι θα γράψω τα πουλάκια κελαηδούσαν, η φύση φορούσε τα καλά της και οι μυρωδιές που πλανιόταν μου ξυπνούσαν μνήμες... Μνήμες από σχολικές εκδρομές, γιατί κάθε Κυριακή στον Ορειά είναι μια σχολική εκδρομή. Είναι η αφορμή να συναντηθούμε με φίλους, να ξεχαστούμε από την καθημερινότητα, να γελάσουμε και να χαρούμε τη φύση.
- Χρύσα να γράψεις και για τον καστανιώνα.
- Μα τι να γράψω, αμάν όλο απαιτήσεις είστε! Γυμνές στέκονται οι καστανιές και προσμένουν να έρθει ο Νοέμβρης για να δοξαστούν, τι να γράψω;
- Να γράψεις ότι είναι ιδιωτικά χωράφια και όχι ξέφραγα αμπέλια που μπορεί να μαζεύει ο καθένας κάστανα. Τις φυτέψανε και τις καλλιεργούσαν, γιατί τα έσοδα από τη συγκομιδή ήταν μεγάλα.
- Μη ξεχάσεις το κορυφαίο που είπε ο οδηγός μας ο κ. Στρατής Σταυρακέλλης: Οι Αγιασώτες λένε «Σπίτι, όσο χωρείς και χωράφι όσο θωρείς!» Θέλοντας να τονίσουν τη σημασία να έχεις γη να καλλιεργήσεις, ώστε να μη βρεθείς ποτέ πεινασμένος.
- Να δώσεις και επαναστατικό χαρακτήρα στο κείμενο!
- Αυτό το έχω! Στην πρώτη στάση μας κοντά στη θέση «Πατσαβούρα» (μου αρέσουν τα τοπωνύμια μας!!) υπάρχει ένα μνημείο αφιερωμένο στη μνήμη του Ευστράτιου Γραμμέλη, θύμα στο μπλόκο της Αγιάσου*. Οι Αγιασώτες κατά την περίοδο της κατοχής, το 1944, αποφάσισαν να γιορτάσουν την εθνική επέτειο της 25ης Μαρτίου και να αψηφήσουν τους κατακτητές. Ξεχύθηκαν στους δρόμους κρατώντας την ελληνική σημαία και φωνάζοντας συνθήματα κατά των Γερμανών. Οι Γερμανοί, αφού άφησαν να κατευνάσουν οι πανηγυρισμοί, την τρίτη μέρα μετά τους εορτασμούς, αιφνιδίασαν τους ντόπιους. Στην προσπάθεια τους να γλυτώσουν πήραν το δρόμο προς τα βουνά, όπου όμως οι Ναζί είχαν στήσει μπλόκα κλείνοντας τα περάσματα. Κάποιοι κατάφεραν και ξέφυγαν, άλλοι όμως δεν είχαν καλό τέλος. Ένας από αυτούς ήταν και ο Ευστράτιος Γραμμέλης.
- Και για την πατωμένη που μας ξεπάτωσε!
- Ναι αυτά τα λιθόστρωτα ανηφορικά μονοπάτια που μου έβγαλαν το λάδι!
- Χαλάλι! Τόσες θερμίδες έκαψες και τώρα τρως τα παϊδάκια χωρίς τύψεις! Το δικό μας λάδι έβγαλες με τη γκρίνια σου!
- Παιδιά να γράψω κάτι και για τον Όλυμπο μη το ξεχάσουμε!! Άγριος και επιβλητικός, σε προκαλεί να τον κατακτήσεις και να νοιώσεις πως είσαι και εσύ ένας μικρός θεός. Η θέα σε αποζημιώνει μετά τον ιδρώτα που χύνεις για να τον ανεβείς. Εκεί που το μάτι χάνεται στον κόλπο της Γέρας, με την άκρη του άλλου σου ματιού αγναντεύεις τον κόλπο της Καλλονής, το πράσινο του ελαιώνα συναντιέται και γίνεται ένα με το γαλάζιο του Αιγαίου. Θεέ μου πόση ομορφιά να χωρέσουν τα μάτια μου!! Μήπως σε αυτή τη μικρή γωνιά του κόσμου είναι ο παράδεισος;
Και κάπως έτσι ανάμεσα σε μπύρες, γέλια και πειράγματα, στη μικρή αυλή του «Παραδείσου», του ουζερί στον Αϊ-Δημήτρη, γράψαμε όλοι μαζί αυτό το κείμενο με τη δική μου πένα. Γιατί κάθε Κυριακή, κάθε πεζοπορία είναι μια αφορμή για να ξανά γίνουμε παιδιά και να βρεθούμε με φίλους.

(*) "Το μπλόκο της Αγιάσου" στο www.agiasos.gr

Χάρτης (μόνο η κατάβαση)

Φωτογραφίες

Επιμέλεια

• Κείμενο: Χρύσα Κουζινόγλου
• Φωτογραφίες: Γιώργος Κουτλής