"ΟΡΕΙΑΣ"

Και ξαφνικά πέφτει η ιδέα στο Δ.Σ. "Τι λέτε παιδιά, πάμε το Σαββάτο το βράδυ στον Μανταμάδο; Να προσκυνήσουμε, να τηρήσουμε το έθιμο, να κάνουμε κάτι διαφορετικό". Ωραία ιδέα, γρήγορες αποφάσεις και "ο κύβος ερίφθει", όπως θα έλεγαν οι φίλοι μας οι Ρωμαίοι. Και να ’μαστε λοιπόν μετά την καθιερωμένη οργάνωση, το Σαββάτο το απόγευμα στις 4:30 στο γνωστό σημείο του My Market, με τον ανάλογο εξοπλισμό έτοιμοι προς εξόρμηση.1

"Όσοι πιστοί προσέλθετε". Παλιά και καινούργια μέλη, επιβιβαστήκαμε στο πούλμαν με προορισμό την Κώμη. Για κάποιους από εμάς ήταν η πρώτη φορά που βρισκόμασταν στο γραφικό χωριό της Κώμης. Ησυχία, όμορφες ανοιξιάτικες αυλές, γεμάτες χρώματα και μυρωδιές. Ξεκινήσαμε να ανηφορίζουμε σιγά σιγά. Βγήκαμε από το χωριό και συνεχίσαμε να περπατάμε μέσα στον ελαιώνα. Η ζέστη και λόγω της ώρας ήταν κάπως ενοχλητική. Λίγο λίγο όμως και μπαίνοντας μέσα στο δάσος νιώσαμε τη δροσιά του και ο δρόμος έγινε πιο ευχάριστος.

Μετά από 2 περίπου ώρες, φτάσαμε στην περιοχή του ΧΥΤΑ όπου συναντήσαμε και την "autobahn", όπως έλεγε και η πρόεδρος. Μεγάλος, πατημένος χωματόδρομος, μπόλικη σκόνη. Ένα μικρό διάλειμμα για να πάρουμε την ανάσα μας και μερικές φωτογραφίες. Το τοπίο βουκολικό. Ελεύθερα άλογα, αγελάδες με τα εκφραστικά μάτια τους να απολαμβάνουν το λιγοστό χόρτο που υπήρχε γύρω τους. Ήχοι από τα κουδούνια ενός κοπαδιού προβάτων. Ήχοι και χρώματα. Τα χρώματα του ηλιοβασιλέματος.

Μετά από λίγη ώρα, αφήσαμε πίσω μας την "autobahn" και περπατήσαμε σε δρόμο χαραγμένο από αγρότες κατάλληλο για τα ζώα τους, αλλά και για τα αυτοκίνητά τους. Η ηρεμία του δειλινού, οι όμορφοι ανθισμένοι μικροί θάμνοι μας συντρόφευαν. Συνήθως περπατώντας μέσα σε πράσινο τοπίο με πεύκα ή άλλα δέντρα ποτέ δεν καταδεχόμαστε να ρίξουμε τα μάτια μας στους θάμνους. Αλλά τώρα μόνοι τους στολισμένοι με τα κρεμ, μωβ, ροζ λουλουδάκια τους μέσα στην ταπεινότητά τους ξεχώριζαν. Και ξαφνικά "θάλαττα, θάλαττα". Μπροστά μας τα βουνά της Μ. Ασίας. Η θέα καταπληκτική. Ένα ακόμη ολιγόλεπτο διάλειμμα και ήρθε και η ώρα να ανάψουμε και τους φακούς μας. Ο δρόμος άρχισε να γίνεται λίγο ανώμαλος και έπρεπε να προσέχουμε. Κουβέντες, γέλια, κρωξίματα βατραχιών, αγελάδες και πρόβατα εδώ και εκεί. Που και που βλέπαμε καμιά παρέα περιπατητών που είχε την ίδια ιδέα μ' εμάς να ακολουθήσει τον αγροτικό δρόμο. Και έτσι σιγά σιγά μετά από έξι περίπου ώρες, φτάσαμε στον κεντρικό δρόμο πάνω από το χωριό του Μανταμάδου. Φώτα, αυτοκίνητα, περιπατητές, άλογα με τους αναβάτες τους. Κόσμος πολύς, μεγάλο πανηγύρι. Από τα μεγαλύτερα του νησιού. Γιορτάζει ο Άγιος, ο Αρχάγγελος, ο Μαύρος, ο προστάτης του νησιού. Όλοι στη χάρη του. Ο δρόμος μέχρι το Μοναστήρι κατηφορικός. Το χωριό αν και η ώρα περασμένη, όλο ζωή. Λίγοι πάνε για ύπνο τέτοια μέρα. Πλησιάζοντας προς το Μοναστήρι η κοσμοσυρροή μεγάλωνε και το παζάρι επίσης. Ότι θες καρδιά μου. Από κουζινικά μέχρι βιβλία, τσάντες, σουβλάκια, χαλβάδες και φυσικά οι γνωστοί λουκουμάδες του Μανταμάδου. Λίγη ξεκούραση, αναμονή στην ουρά για προσκύνημα και στις 2 αναχώρηση για την Μυτιλήνη.

Στον γυρισμό σιγά σιγά χαλαρώσαμε και άλλοι λίγο, άλλοι πολύ τον πήραμε τον υπνάκο μας. Μια ακόμη διαδρομή του Συλλόγου μας έφτασε στο τέλος της. Μια διαφορετική εκδρομή, μια άλλη εμπειρία. Και του χρόνου λοιπόν με υγεία και σε αναμονή της επόμενης εξόρμησής μας.

Χάρτης

Φωτογραφίες

Επιμέλεια

• Κείμενο: Ελένη Κρητικού
• Φωτογραφίες: Νεκταρία Καρακλά, Γιώργος Κουτλής